Bu gecə yenə yuxumda gördüm səni...Sakit, səssiz elə hey baxırdın...əlimi uzatdım əlim çatmadı,səsləndim səsim yetmədi...niyə bu qədər uzaqsan mənə? Heç olmasa yuxumda yaxın olaydın...Nə etmişdim sənə? Hər zaman yanımdaykən belə uzaq oldun mənə...nəyimi sevmişdin axı...əlbəttə cavab verə bilmirsən,bilməzsən də...çünki günahkarsan....hər zaman günahlarını bağışladım...”Bağışlamaq böyüklükdür,təki Allah bağışlasın” deyib keçdim günahlarının üstündən...Amma heç vaxt düşünmədin ki mən də bir insanam ürəyim daş deyil...Əksinə hər dəfə mən bağışladıqca,günahlarının üstündən keçdikcə sən günahlarınla yeriməyə davam etdin...Nə olaydı məni bircə dəfə anlaya biləydin...Axı mən bu cür sevgiyə layiq biri deyildim....Sənin xəyanətinə belə göz yumacaq qədər adi deyiləm mən...Həmişə sənə "hər nə günahın olsa keçərəm,bağışlayaram bircə xəyanətindən başqa” deyirdim.Demək ki sən bu sözümü adi bir söz kimi başa düşmüsən.İndi yəqinki o sözün həyata keçdiyinin şahidisən və bilirəm ki çox əzab çəkirsən...Amma heç bir mənası yoxdu.Sonrakı peşmançılıq fayda verməz deyiblər.

İndi hansı üzlə qarşıma çıxırsan "bağışla” deyirsən.Mən ikinci dəfə alçalmaq istəmirəm.Səni çox sevdim,sevirəm də amma bu o demək deyil ki sənin xəyanətini də bağışlayaram.Onsuz səni bağışlasam da sənə olan əvvəlki hisslərimdən əsər-əlamət yoxdu.İlk əvvəllər sənə qarşı olan hisslərim indi sənə xəyanətini bağışlamaq üçün mübarizə aparır amma olmur,bacarmıram.Bağışlıya bilmirəm...Səni necə sevdim mən,necə yüksəklərdə tutdum...Çox heyif dəyməzmiş...Artıq istəsəmdə,istəməsəmdə səni sevə-sevə unutmalıyam...
Bilirəm bu gecə səndə məni yuxunda görmüsən.Çünki ürəklərimiz həmişə bir olub.Sanki bir ürək iki bədən idik.Son dəfə səni görüşə çağırdım sözlərimi deyim deyə.Dolmuş gözlərinlə baxışın hələdə ağlımdadır.Əlacın olsaydı bərk bərk tutub saxlıyardın məni getmiyim deyə.Amma qalmağımında bir mənası olmazdı çünki dediyim kimi sənə olan hisslərim artıq nifrətlə doludu bu özümdən asılı bir şey deyil...Səni yalnız bir şərtlə bağışlayaram....Unudaraq...Çünki bağışlamaq və unutmaq yaxşı insanların intiqamıdır.Həmişə mənə "sən məni heç vaxt unuda bilməzsən” deyirdin.Amma indi mən sənə deyirəm "Unuda bilməyəcəksən”...Səndən son istəyim çalış bir daha qarşıma çıxmayasan...

Sən elə bilməki qəmdən uzaqsan
Ömrünü gününü uduzacaqsan
Özünü bəlkə də unudacaqsan
Sən məni unuda bilməyəcəksən

Bilirəm bu həsrət üzəcək səni,
Çalış kölgə kimi sürünməyəsən.
Gözlərim hər zaman gəzəcək səni,
Çalış, gözlərimə görüməyəsən