Yolun açıq olsun...

Həyatda heç bir zaman kimsəyə güvənmədim.....çünki bunu həyat belə istədi...(yəqinki çoxlarınız razılaşarsız mənimlə)...hər zaman məni başa düşə biləcək birinin olmasını istədim...amma həyatdı...biz insanlar çox şey istəyə bilərik amma həyatdan nə gözlərsən....həyat sənə nələri bəxş edər...bunu yaşadıqca görürük....
Günün birində sən çıxdın qarşıma....Sanki Allah səsimi eşitmişdi....ilk əvvəllər hər zaman özüm üçün arzuladığım birini tapdığımı düşünürdüm və sevinirdim....sanki yuxuda idim heç oyanmaq istəmirdim...elə bilirdim oyansam hər şey itəcək.....hər zaman sənə sözaltı "həmişə belə qal nə olar heç dəyişmə” deyərdim...bəlkə də sən bu sözlərimi anlamırdın,ya da sənə gülməli gəlirdi bilmirəm....amma düz bilmişəm anlamayaraqdan "yox heç vaxt dəyişmərəm... sən istədiyin kimi qalacağam” deyərdin....Söz verdin dəyişməyəcəyinə....yenə də məni öz yuxularıma qərq etdin....elə bir yuxuya ki həyatım boyu yatsam da o yuxuya bir də qərq olmaram....Sənin üçün hər şeydən yox çox şeydən keçməyə hazır idim...amma çox heyif sən bunu bilə bilmədin...günbəgün məni yuxulara qərq edirdin şirin yalanlarınla.....
Bəzən mənə görə çox şey edirdin və belə etməyin səni gözümdə daha da ucaldırdı....Məgər içində yalan dolu bir dünyan var imiş....vicdanın necə yol verdi üzümə gülərək içində yalan dolu bir dünya qurmağa.....(indi başa düşürəm...onsuz da sənin vicdanın olmadıki)....Kim bilir bəlkədə kənardan sənə gülünc görünmüşəm yalanlarına inandırdığın üçün.....Amma unutmaki hər kəs nə edirsə gec ya tez qarısına çıxır....
Və indi qayıtmısan...”hər şeyi yenidən başlayaq” deyirsən....Amma mən o mən deyiləm ki sənin içində yaşatdığın yalan dolu dünyanı özümə doğru dünya hesab edib yenidən aldanım....Artıq sən mənim üçün heç kimsən....Sənə olan duyğularımı içində yaşatdığın yalan dünyanla birgə dağıtdın.....
Yolun açıq olsun...!